Nie wiem... Nie mów nic Aktynowi! <powiedziała i zwróciła się do Pani Pomfey> To było Alohomora, do otwierania zamków... <powiedziała i straciła przytomność z bólu...>


/kolejna tragedia, ale muszę iść /

<czarnowłosa ocknęła się... leżała pod kocem, na wąskim i twardym łóżku - skrzydło szpitalne... przypomniała sobie wszystko, próbowała się podnieść, jednak gdy jęknęła od razu przybiegła pielęgniarka...>
- Dziewczyno, zwariowałaś?! <krzyknęła z drugiego końca sali; czarnowłosa opadła spowrotem na łóżko> Opowiedz mi wszystko! <zarządała pani Pomfey siadając przy łóżku dziewczyny>
No to było tak <zaczęła czarnowłosa i próbowała wszystko sobie ułożyć...> Bo chciałam ćwiczyć zaklęcia, już na nowy rok, żeby coś umieć... No i... tak wyszło, że... <czarnowłosa jąkała się, nie chciała wspomnieć o Aktynie, mogła mu narobić tym samym kłopotów...> nie trafiłam w kłódkę tylko w ścianę, zaklęcie się odbijało... i trafiło w brzuch... <zakończyła opowieść, pielęgniarka przypatrzyła się jej dobrze>
- Był tam ktoś z Tobą, drogie dziecko? Straciłaś przytomność? <wypytywała>
Kol... eee, nie nikogo, dopiero jak krzyknęłam, to się zjawili <powiedziała z wahaniem> Kiedy będę mogła wyjść? <zapytała zmieniając temat>
- Może nawet jutro... wszystko się okaże <dodała z powagą> Pokaż... <rozkazała i podniosła machinalnie bluzkę dziewczyny, obejrzała brzuch, zbadała> Zaraz dostaniesz kolejną porcję leków, leż spokojnie... Ahh ta młodzież! <dodała z przekąsem i odeszła, czarnowłosa natomiast czekała... gdy pani Pomfey wróciła, dziewczyna przyjęła leki i opadła na poduszkę, wpatrując się w sufit...>


KILKA GODZIN PÓŹNIEJ:

<czarnowłosa podniosła głowę, ból minął, czyli lekarstwa zadziałały... Postanowiła dać nogę... napisała na szybko kartkę pani Pomfey, z prośbą, żeby mnie nie szukała, że zgłosi się jutro sama; pościeliła łóżko i czym prędzej wyszła ze szpitala...>

(Pani Pomfrey przynosła go do skrzydła szpitalnego. Poszła po leki. Bartek odzyskał przytomność. Wszystko było rozmazane. Zauważył że koniuszki jego palcy są fioletowe) Jad (Pomyślał i ponownie stracił przytomność)

<Patrząc na Bartka łzy pociekły jej po policzkach. Usiadła na stołku obok jego łóżka i wpatrywała się w jego zastygłą twarz.>

<Do pomieszczenia wpadła Pani Pomfrey.>
- Proszę zostawić go samego. Chłopak potrzebuje teraz ciszy i spokoju. <powiedziała do zapłakanej dziewczyny.>
<Delian bez pożegnania wybiegła ze skrzydła szpitalnego.>

<czarnowłosa drobna dziewczyna wpadła do sali i zaniosła się szlochem, pani Pomfey spojrzała na nią, a później przeniosła wzrok na dziewczynę, która leżała już teraz na podłodze>
Pomocy... <wydusiła z siebie czarnowłosa i łzy popłynęły po jej policzkach, pielęgniarka natomiast podniosła Catie i położyła na łóżku, mniej więcej na środku sali>
- Proszę się odsunąć, odsuń się! <krzyczała, czarnowłosa jednak nie chciała odejść, pani Pomfey użyła więc siły, przeniosła dziewczynę na krzesło, a sama zasunęła kotarki wokół łóżka nowej pacjentki... po około pół godzinie wyszła>
- Co się stało? <zapytała zdumiona, czarnowłosa dojrzała tylko rękę nadal nie przytomnej dziewczyny, owiniętą bandażami...>
Ja... ja... to moja wina! <drobną dziewczyną na nowo zaczął wstrząsać głośny szloch>
- Uspokój się... <pielęgniarka próbowała na darmo uspokoić dziewczynę, po chwili sama wstała, chwiejnym krokiem podeszła do łóżka Catie...>
Mogę z nią zostać? <zapytała łamiącym się głosem, pielęgniarka skinęła tylko głową i odeszła... dziewczyna przyniosła sobie krzesło, usiadła przy łóżku dziewczyny... oczy miała napuchnięte od płaczu, policzki czerwone... a łzy nadal kapały... delikatnie chwyciła dłoń blondynki i usnęła... czuwała...>

<usłyszała skrzypienie drzwi, odwróciła się... zobaczyła Panterę, uniosła się i po policzkach na nowo pociekły łzy... ruszyła biegiem i rzuciła się na szyję dziewczyny... raz po raz szepcząc trzy słowa...> To moja wina... To moja wina...


/muszę iść... pokieruj mną /

<Usiadła na najbliższym stołku>

(Do skrzydła szpitalnego wpadł wielki ptak ktory usiadł na barierce)

Ja nie będę przeszkadzał<powiedział cicho do Pani Pomfrey> pójdę do PW<uśmiechnął sie do Vei> Bedzie dobrze<rzucił i zniknął za dzwiami>

Skończone <rzekła pielęgniarka, czarnowłosa jednak bez słowa wstała i wyszła... nie miala ochoty na dodatkowe pytania...> PW... <rzuciła krótko i zniknęła>

(Zminił się w chłopaka) Nigdy czegoś takiego nie widzialem, wiesz co to jest? (Wskazał na dziwne szkło)